O "ki" ses verir her sese

Allah Azze ve Celle


Ezgin iklimlerin insanlarý vardý
Sisli ufuklardan kýrýlgan vakitlerde
Rüzgâr zülfüne serzeniþini býrakýr
Damarlarýnda hazar’ýn asýrlýk öfkesi
Galeyana gelirdi:
Ruhunu sarmalardý -kin-
Nedamet duymaz zulümden
Gözünden taþardý öfkesi
Aðýz dehlizinden hududunu bilmeyen dili
Salya akýtarak dýþarý fýrlar
Kýtalar’ý dönderecek bir küfür çýkartýrdý
Ýnkar ederdi; buðuzdaydý


-af sofrasýna tiz bir esef düþerdi-


Daðlar hüzünlenir
Bulutlar tasalanýrdý
Tan vakti yorgun düþer
Irmak sesi sükût ederdi
Evren hüzün yumaðýna dönerdi
Düþünürdü -mavi mavi-


Rüzgâr esmese daðýlmazdý sis
Bulut olmasa güz dallarýnda kalýrdý
Alnýný öpmezdi filizlenen buðdaylar
Düþleri olmazdý aþkla mayalanmýþ yýldýzlarýn
Coþarak girmezdi pencereden içeri
Billur aydýnlýk



Gözlerinde bir asýrlýk yaþla
Koru sineni yakan oklardan kaçan
Koyu gölgeler arayan
Uzlet çukurunda debelenen Ademdin


Ebabil gagalarýyla havalandý taþlar
Bulutlar devrildi bir bir
Tûr’a daðý yerinden oynadý
Semalar titredi aþkýndan
Sen yine bilmedin
Yine isyanda yine ayný beþersin, þaþansýn


Bilirmisin en güzel melodi
Kibirinle çýkarttýðýn sonrada esiri olduðun ses deðil
Yeri ve gökyüzünü kucaklayan
Ölümsüz aþklarý miraca çýkaran arþa götüren
Iþýðýyla gün ortasýnda kararan yüreklere gülen
Ýçinde hepimizin hünersiz kaldýðý maverâ’da
Nuruna sarýldýðýmýz sestir ki; O ses’e kýrýlýr bel
Durulur sular batar dibe kibirler


Hâlâ kendinle boðuþup boðulurken
Toslarken aynada gördüðün güzelliðe
Þeref bildiðin defterin kapanmýþ
Pahasý ehemmiyetsiz darasýna bakýlacak
Senin için zor sorularla dolu
Amel defterin aralanmýþtýr
En zor ödevler hazýrlanmýþtýr


Ne gün doðumu; ne gün batýmý bekleme
Azrâil yanaklarýna indi tanýþtýn kaderle
Yeniden diriliþe yürüyorsun
Beyaz sehere bezenmiþ olarak
Þimdi secdelerin þýrdaþýn
Oda ses verir masal enginliðinde.





Sosyal Medyada Paylaşın: