yollar kollarında uyutuyor gövdemi

Uzaklaþmak gerekirse birisinden
Kimse durduramaz seni
Zaten býrakýlmýþtýr elin
Ne dur diyen olur
Ne kal

Bir cümle içinde söz
Sevdayý;
Günleri; tüketip: Gýrtlaðýma sýkýþtý
Can havliyle meleklere
Ýyilik biçtim

___Kâr, zarar, aný üçgeninde
___Vicdan icmalini çýkartýyorum

Erguvanlar döküldükçe yere
Topraðýn figâný kristal duygularýmý
Fýrtýnalara verdi
Bu acýyý ki anlaman zor sevgili
Durmadan kanadým sessizce
Her güneþ doðuþunda
Hayallerim kurudu
Gökkuþaðýnýn önünde nöbettar kaldým

Bir hayale uzayan yollardayým
Nereye gideceðimi bilmiyorum
Yüreðimi acýtýyor zaman
Boþlukta dolaþan
Hasrete perçinlenmiþ bir garip telaþým
Ucube gürültülere gebe

Yolun sonunu beklemeye kalmadý hacet
Duraklarýn en ayyaþýnda inmek gerek
Hüsraný yürüyüp
Yaðan yaðmurda ýslanmalýyým
Çiçekler açmalý gözlerimde
Çimen kokmalý nefesim
Yalýn ayak basabilmeliyim topraða

Titrerken kimsesiz kalbim
Aðlamasýn peþim sýra alnýn
Süzülmesin dudaðýndaki yaraya
Üþümesin tenin izbelere sýðýnmasýn ruhun
Ýfrit dokunurda her gece
Kýyamete yükselir sular
Fanusu kýrýlýr samanyolunun
Yýrtýlan ufuklara hayýflanýrým
Bu dünya son perdesine aralanýr
Erir toprak ve zaman













Sosyal Medyada Paylaşın: