Gece sakin, deniz durgun, ay parlaktý o gece,
Ay ýþýðý altýnda kumsal, gece mavisi bir buluttu
Ve biz bütün bulutlarýn üzerinde gibiydik.
Önce, tüm kemancýlar, dizilip karþýmýza
’Matmazel dö Pari’den, ’hatýrla ey peri’ye kadar
Bütün valsleri çaldýlar
Ve biz, o gecemavisi bulutun üzerinde,
Minik ayaklarýn çýplak
Ve gittikçe coþarak,
Tüm kýskanç gözlerden gizlice
Uçar gibi döndük bütün gece.
Ay ýþýðý, kumsal ve müzik bize aitti sadece...
Sen her sefer biraz daha hafifleyerek kollarýmda
Döndükçe bir kelebeðin kanatlarý gibi açýlýp beyaz þalýn
Ay ýþýðýnda, bilsen ne güzel göründü çýplak omuzlarýn.
Soluklarýn sýklaþmýþ, derinleþmiþti yoruldukça,
Önce bir küçük öpücük koyup avcuna
Kucaðýmda taþýdým seni, kumsalýn en ucuna
Ve býraktýk kendimizi ýslak kumlara.
Baygýn dalgalar uzanýp yayýlýrken kumsalda,
Beyaz deðil, maviydi köpükleri ay ýþýðýnda
Ve sen sývadýkça ýslanan eteklerini
Elimde olmadan düþündüm, arýlarý ve bal peteklerini...
Artýk bu ân’a özdeþleþmiþti bütün zamanlar,
Huþû içinde sustu bütün kemanlar.
Rüzgarda hýþýrdayan yapraklar bile sustu,
Duyuluyordu artýk yorulmuþ dalgalarýn kumsalda son nefesi
Ve göðsüme konmuþ bülbülün þakýyan sesi...
Þimdi o diþi bülbül, hep aþký þakýyordu,
Sanki damarlarýnda yalnýz aþk akýyordu.
Elleri yavaþ yavaþ ellerimle buluþtu,
O an, bütün hasret gönüller, birbirine kavuþtu.
En yüksek yýldýzlar, ayaklarýnýn dibindeydiler
Ve ayaðýn suya deðdikçe, arzuyla titrediler.
Dudaklarýma hiç söylenmemiþ þiirler doldu
Ve nice dudaðýn izi silindi dudaklarýndan,
Onlar da hiç öpülmemiþ dudaklar gibi oldu
Ve ay, bir göz kýrptý bize, anlýyordu...
Þimdi gece,
Valslerin en güzelini
Ýki çýlgýn tenden dinliyordu...
Sonra, nasýl oldu bilmem,
Bir ateþ gölüne döndü deniz,
Dalgalar hep alev kesildi.
Ve o köpükler yerine
Alevler yaladý çýplak tenimizi.
Derken, dev bir dalga gibi koca bir alev topu
Gelip örttü üzerimizi...
Ýþte o andan sonra
Gün ýþýðý vurup yüzümüze,
Gerçek dünyaya geri getirene kadar bizi,
Bir alev deryasýnda sürdürdük
En güzel valsimizi...
Sonra inceden bir sabah rüzgârýyla
Ürperdi denizin yüzü,
Anladýk, uzun ve güzel bir rüya gördüðümüzü
Bir rüyaydý belki her þey,
Keman seslerinde, gizemli bir âlemde gezdik,
Gerçek olan sadece bizdik,
Bir de, yýldýzlar ve deniz
Ve o son valsimiz...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.