(Ayrýlýða yazýlan iki satýr ve ölüme kurulan bir cümle, bana yalnýzca seni anlatýr)
Özlemek de neymiþ, sakýn sorma. Çoktan ýradý acýlarým. Þimdilerde sus pus oldu, çýðlýk çýðlýða yalnýzlýklarým. Gölgelerden korkmuyorum artýk. Karanlýða ram olmuþ sessizliklerim. Aðaçlarýn, iniltilerini de duymuyorum, nicedir.
Uzaklarý çekiyor caným, çook uzaklarý.
Aðladýðýmý yýldýzlar görmesin. Yüzümü gecenin þefkatine gömmek istiyorum. Hele ellerim, ellerine uzanan ellerim.. Onlarý kýrmýzýya boyamak istiyorum. Ki, dokunduðum her þey, bana seni hatýrlatsýn.
Duyuyor musun ? Ta uzaklarda.. Oralarda bir yerde, aðlayan suyun sesini. Sen nereden bileceksin ki Topraðýný sürükleyen Nehrin hikayesini.