Ölü bir çocuðun Gözlerinden baktým hep dünyaya Vurulmuþtu tüm umutlarým Ki bu yüzdendir, gözlerimin.. Yuvalarýndan çýkacak kadar Büyük ve hüzünlü olmasý. Çaresizliðin ve korkunun Girdabýnda Sýkýþmýþlýðýn ürkekliðini Çözemez hiç bir dil Ve yýkýlmýþ bir daðýn Enkazýndan çýkan bu ’küçük kýz’ Hiçliðin ne olduðunu iyi bilir.
Bir veda bile edemedim Gün görmemiþ çocukluðuma. Evet! Büyüdük; hayatýn her türlü zýrvasýna. Öysa öyle güzeldiki hayallerim Bisiklete binmeyi öðrenecektim mesela Beþ taþ oynamayý sonra. Tutacak kadar taþlarýn hepsini Büyümemiþti henüz avuçlarým. Yargýlanmadým hiç bir suçtan Mahkeme tutanaklarýnda geçmedi adým. Kimvurduya gitti çocukluðum. Ah çocuk yaþým! Kanlý gözyaþým.
.../Yarým kalmasaydý çocuklar ve dahi hiç kurulamamýþ hayaller belki tutardýk...adý; sevgi, özgürlük, barýþ olan kanatsýz kuþun ellerini. öperdik sonra mutlaka o buz gibi mermerleri/...
Atýmýn siyah kanatlarý vardý Kömür gibi.. Gökten yaðan Beyaz incilerin altýnda kaldý. Uçamýyorum þimdi. Gel! deðdir tenini ruhuma Umudum kanatlansýn Okþa düþlerimiki Buzdan hayallerim alev alev yansýn.