Sessizlik takýldý boðazýma bir yumruk gibi Genzimden akýp gitti içimi dele dele asit gibi Taþtan bir tapýnak gibi gülümsedim ve açtým aðzýmý kusmak için Bir lav topu olunmuþluðumla dans ederdi güneþ ve dolunay...
Gün boyu ustalýðýmý ilerlettim velâkin; bedenleri asýlmýþ insanlar gördüm... Yol yol deðildi bildiðin saman yolu ve o anlamsýz demir aðýrlýklar Birdenbire küt diye düþtü insanýmýn üstüne ve demem odur ki "insan olan yerlerim aðrýyor"
Daha dün mýsralarýmda, kuru avuçlarým þaklýyordu Þimdi çizildi üstüme savaþ bölgeleri bir bir Neyim varsa kutsal kirletildi unutularak Oysaki altýn salkýmlarým, þarap sýkmakta ve sen dalmýþ meþeliklere elinde balta...
Maskeler artýk tezgahlarda yüzlerde kesikler, dikiþler içinde Ve tembel tembel yatan yürekler susuzluktan kalýplaþmýþ vicdanlar vardý ortada Gülüþler siper edilmiþ Her þeyi kýrdý geçirdi içleri fesatlar...
Sonra sustum... Ey gamsýz dünya! Nen varsa rüzgâr taþan, denizle yýkanýr ya Sessizliðin takýlmasýyla Derin bir çýðlýk kustum...
sonramý...? büyümüþüm ve Ölmüþ insanlýk...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülden Demirkoparan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.