Yaðlý koltuðun bir kanadýna dayalý baþýn. Hava biraz sütlü ve tuzlu gözlerindeki dumandan olsa gerek... Düþünü kurarsýn ak bulutlarýn Öyle ki; ölmüþ aðaç gibisin, karýncalarýn yaban balý yeþil bir ýþýk var baðrýnda giz dolu sularýn. Sen ki yüzyýlýn topraðýna boyanmýþ, nimetlerin yemyeþil...
Sen ki eyy sen! Övsem seni.. Bir baþka çaðlardan hava estiren sen! Kocaman gemilerin vardý rýhtýmýnda, gýrtlaðýna kadar dolardý altýn müzikler gösteriþli doruklardan saçýlan güzel kokular...
Ne oldu balýklarýna, hurma dallarýna? O tiril tiril gülümsemeler, mavi mavi renkler.....
Ne oldu sana? Denizinden fýrlatýrdýn oklarý Sabah koylarýnda kiþiyi þýkýr þýkýr oynatarak Ne çok güvendin kalýn kabuðuna sen...
Sen ki eyy sen! Diþ etlerin çürümüþ artýk dilin hep diþlerinin arasýnda Kalmadý varýn artýk hepsi birer birer ak saçýna düþmüþ...
Eyy sen! övsem seni...
Bittimi masal ve eyyy bolluk sofrasý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülden Demirkoparan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.