SENSİZ OLMAZ...

Sahte cennetler yarattým kendime.
Uzaðým her þeye bu aralar.
Samimiyete birazda anne þefkatine ihtiyacým var.
En çokta sana sesine.
Hayaline sýðýnarak yattým kaç gece.
Bir tabak fazlaydý sofram hep.
Ýki kiþilik yatakta tek kiþi uyumaya baþladým.
Sanki hiç gitmemiþsin gibi
Seni yaþadým doyasýya.
Her yerdeydin sen.
Uykularýmý bölüp yolumu kesiyordun.
Ters gidiyordu bir þeyler biliyorum.
Seni anlatýyordum herkese.
Dinlemiyordu kimse beni.
Herkes kendi havasýndaydý oysa.
Kimsenin umurunda deðildi gözlerin.
Kimse gidiþine aðlamýyordu.
Oysa gitmiþtin.
Sanki þehir ölmüþ gibiydi.
Herkesi yakmýþtýn sanki.
Seni konuþuyordu herkes.
Çok geç anladým,
Dünyanýn sadece benim baþýma yýkýldýðýný.
Zehirdin bana aktýn sadece.
Bir ben kaldým yapayalnýz ortada.
Herkese yeterken gülüþlerin.
Bana kaldý aðlamalarýn.
Gözyaþlarýnda boðulan ben oldum.
Olsun buna da eyvallah.
Seninle ben kendimi buldum.
Sensiz yolumu da bulurum.
Ama olmaz senin gibi…

Sosyal Medyada Paylaşın: