ACIMADI Kİ.

Bu gece çok tehlikeki birþey yaptým.
Biliyorum kýymazdýn sen bana.
Yanýmda olsaydýn iyi bakar sakýnýrdýn beni gözünden.
Ama ben kýzýlca kýyamette,
Þeytanýn istirahate çekildiði saatte,
Attým kendimi dýþarýya.
Aklýma ölümü ,
Yüreðime seni koyupta geldim bu þehrin göbeðine.
Meydan okumaya baþladým sana benzeyen herkese.
Çok geçmeden aldýlar beni içeri.
Ve hýrpaladýlar hunharca.
Acýmadý ki hiç.
Acýtmadý gidiþin kadar.
Gidiþinden kaç yýl geçti bilmiyorum.
Ama acýsý dün gibi duruyor bir yerlerimde.
Ölüm korkusu yaþýyor gözlerim.
Ya seni görmeden durursa kalbim.
Dayanmazsa yüreðim taþýyamazsa bu yükü.
Azraile meydan okuyamam ki.
Bir defa son bir defa görsem.
Sonra kendimi parçalara bölsem.
Kýyamet kopsada üstüme,
Bu þehrin üstüne çöksem.
Hazýrým herþeye yeter ki göreyim seni.
Ve damla damla akýtayým gözlerimi.
Geçip karþýna öldüreyim tüm hücrelerimi.
Hayalinide yaþamak güzel aslýnda.
Dokunamasamda sana hep karþýmdasýn sanki.
Aralýksýz izliyorsun beni.
Tam yaklaþýyorum ki sana kayboluyorsun.
Defalarca yaþýyorum ayný trajediyi.
Ve deðiþen hiçbir þey olmuyor.
Ben tam tutacakken elini.
Sen yine yok oluyorsun...
Sosyal Medyada Paylaşın: