“Dün akþam inerken merdivenlerden, ayaklarým birbirine dolaþýp
tökezledim birden, bazen koþar adým yürüsek de, yerimizde sayarýz
çoðu zaman”
Bu gün sana beni anlatacaðým, ne iyi ettin kapýyý kapatmakla
ardýma bakmamayý öðrettin böylece.Düþünmüyorum þimdi
ne yapýyordur diye, uykularým bölünmüyor, hiç bir þey için
üzülmüyor, beyaz gömleðime düþen mürekkep lekesine de
içerlemiyorum eskisi kadar
Üç dört gün önce iþten çýkýp eve giderken, gökyüzünün berraklýðýna
takýldý gözlerim bir an ay hilal olmuþtu, ne çok severdim bu manzarayý
hatta balkondan izlemek için memlekete gittiðim bile olmuþtu ya
þöyle bir yokladým da kendimi, hiçbir anlamý kalmamýþ hafýzamda
Pencereme konan kumru sesleri de ilgimi çekmedi bir zaman
serçelerin cümbüþlerine eþlik etmedim bahçelerde, pek az çýktým
sokaða, burnumu kitaplara gömüp, aylarca oyalandým onlarla
“Çanlar Kinim Ýçin Çalýyor” hep nöbetteydi baþucumda
Çay da içmiyordum eskisi kadar, bahçedeki Yenidünya
aðacýnýn çiçekleri ilgilendirmiyordu beni, en sevdiðim þiirleri
gönülsüz okuyordum, onlarla da konuþamadým bir zaman
ve býkmadan “uzun ince bir yoldayým” türküsünü dinledim
birkaç kere de “Bir Ay Doðar Ýlk Akþamdan Geceden”
Alýþ veriþ keyif vermiyor, merdivenlere ýslak mendil, sigara izmariti
atanlara küfretmiyor, hele kaldýrýma tükürenlere içimden aferin
diyordum aferin size, bunca kirlenmiþliðe tükürüyorsunuz belki de
onlar, senin- benim yapamadýðýmýzý yapýyorlardý belli ki
Þimdi odamdaki Bonsai ile ilgileniyorum bir tek, menekþe
yetiþtirmiyorum nazlý-niyazlý, kendini beðenmiþ ne varsa
hepsini çýkardým hayatýmdan, tüm marazilikleri atýp bir tarafa
yeniden baþlamak için nefes almaya ama
Görünen o ki; bu pek kolay olmayacak, dilenci çocuklar var ya
onlar öyle çok yakýyorlar ki canýmý bir de yaþlýlar. Ýþte böyle...
Bu günlük, bu kadar...
08.01.2013/Hatice AK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.