Kızıla Çalar Mayıs

‘’Sayýlmayýz parmak ile, tükenmeyiz kýrmak ile... hey caným’’

adýný daðlara veriyorum…

buðulu gözlerinden beslenir bulutlar
yaðmur iyidir
kokun gelir daðlardan


direnirim
sözüm denize karýþýr
dalgalanýr durulmaz
avucumda taþýn
koyuveririm tanklarýn göðsüne Filistin’de
adýn Afrika’da duvarlara yazýlýr baþka dillerde
isyan olur dar aðacýnda sallanan bedenin

bir kuþ uçar hapishane duvarýndan
ak bir güvercin
korku ile yýkýlýr duvarlar
sallanýr serviler
kanlý nefesinde celladýn
ölmezler

-sen-

ormanýn göðsüne þafakla yak ateþi
bir sigara tutuþtur
avlusuna cesaretle bak ölümün
yürek iþidir ölüme soluk almak

ateþine yol ver
yansýn daðlar
akrebin adaletinde þaklasýn halkýn kýrbacý
çok zamandýr adalet diyor ateþine

-ben-

adýný mayýsta kaybettim
kýzýla çalar mayýs
bütün güzel aylarda ölmek nasýldýr bilirim
bilirsin haziranda ölmekte zordur
hadi beraber ölelim yeniden doðmak için

-sen-

son sözünü söyle…

‘’burada ölen yalnýzca bedenimdir
ama
düþüncemi öldüremeyeceksiniz düþüncem yaþayacak.
Yaþasýn halklarýn kardeþliði’’


-ben-

adýný daðlara veriyorum…
celladýn elleri yetiþmeden
dirence yükselen bir kartal gibi kanat açacak gözlerim
düþeceðim sandalyeyi sonsuzluða
tükenmeyeceðim


K.Y.

Sosyal Medyada Paylaşın: