Hoşça kal sevgili…

Kaç sabaha kâbusla uyanýr insan.
Kaç ayrýlýk yaþar.
Kaç kez ölür.
Hayat ayný hayat da,
Ýnsanlar neden ayný deðil.
Ýhaneti bile satmýþ insanlarýn tuzaðýna takýldým.
Kahpe bir pusuda yüreðim.
Ölüm saçýyor gözlerim.
Biliyorum bir daha sevmeyeceðim.
Boþ kalacak ellerim biliyorum.
Bu yüzden her þeyi býrakýp da sana
Bir meçhule gidiyorum
Ki bir daha göremeyeceksin beni.
Tutmayacak kimse elini.
Okþamayacaklar saçlarýný benim gibi.
Ben sevdim seni.
Bir ben attým içime seni.
Mecnunu unutturdu da yüreðimin ateþi
Yaktý herkesi sevgili.
Herkes ýsýndý ateþimde.
Ama sen hiç ýsýnmadýn ki.
Geldiðinde soðuktun zaten.
Sanki zorla geldin de bana
Zorla tuttum seni yanýmda.
Olsa bir hatam çýkarmazdým sesimi.
Yemezdi böyle içim içimi.
Hiçbir þey yokken ortada
Bu ihanetini neye borçluyum þimdi.
Yüzüme kapattýðýn bu kapýyý,
Bir daha çalar mýyým sanýyorsun.
Sitemler dökülerek dilimden.
Ve tüm ahlarýmý üzerine ata ata
Gidiyorum þimdi.
Hoþça kal sevgili…
Sosyal Medyada Paylaşın: