Yüzük

Hiç yük olarak taþýmadým yüzüðünü
baktýkça okþadým
tanelendim

büyüdüm her seferinde
sýðamadým hiç bir yere
prensesinmiþim gibi farklý duygularla
halelendim
harelendim

þimdi çýkarýp onu mektubumun üzerine býrakýyorum

bak rengarenk japon fenerleri yaktým
ayrýlýklar da þölenli olmalý
sen bana neler hazýrlamýþtýn

bayram yerine döndü buralar
bak senin için yaptým
bunlar da minik minik mumlar
Niliferler arasýnda güzel olurdu daha

umarým akþam gelirsin
kalmadan sabaha
mumlar yakmadan alev alev bu ayrýlýðý
rüzgar fýrtýna çýkmadan
yaðmur baþlamadan

bu parký çok sevdiðini biliyorum
ilk kez burada söylemiþtin sevdiðini
taþ kafam demiþtin

bu yüzük üzerimde taþýdýðým kalbime eþ deðerde
en kýymetli parçam
bu yüzük baþtan sona sen
hem de biraz ben

ölürsem de parmaðýmdan çýkarmasýnlar isterdim
çýkarmazdým hiç bir sebeple
ama þimdi acil
senin inadýný kýrmalýyým

sen bana acý anýlar býrakmadan

bir bilete bakar
gidiyorum taþ kafam
gidiyor taþ kafan
oturup ölümünü bekleyemem
*******

içimde bir yerlerde bir yýkýntý
çatýsý göçmüþ
temeli çökmüþ bir yapý
duvarlarý aðlýyor

perdeler çekiyorum ayrýlýklara
öksüzlüklere
güneþe bir kapý açýyorum ýsýtmýyor yeterince
güneþe küsüyorum
kuþlara da

burada Martýlar yok
bütün kuþlar göçte
burada deniz de yok
bulutlar çok uzaklarda
burasý mahþer yeri

oysa her þeyi sevmek okþamak geçiyordu içimden
yatýrýp dizime seni
okþamaktý saçlarýný öksüz yanýna dokunarak

þimdi Menekþeler üzerinde tir tir titrayan bir yaðmur
duvara týrmanamayan çaresiz yavru bir çekirge gibiyim
hayali ellerimle hayalen saçlarýný okþarken bile tir tir titriyor taþ kafan

bir çanakta biriktiriyorum göz yaþlarýmý
bu çanak kalbim

bu çanak aþk’ýmýzýn barýnaðý
bu çanak ibadetimizin teýkkesi

bulutsuz kurak günlerde
bir damla su diyen damaklara
hayat olsun diye
yaðsýn diye
yaðmur duasýna çýkacaðým

8/Ocak/2014/Çarþamba/Bodrum

Yüksel Nimet Apel






Sosyal Medyada Paylaşın: