vakit yok !

Ölüm vaktini çalýyor þimdi zaman,
Bir zaman daha yanýyor avuçlarýmda.
Kan kokusu sarýyor bedenimi
Bir nefesi bir nefes daha derken
Zehir akýtýyorum en acý en koyusuyla…
Ellerim,
Ellerim deðil miydi bu umudu öldüren.
Ya da sen deðil miydin beni uçuruma sürükleyen…
Koridorda yankýlanýrken geçmiþin hayali,
Çaðlayanlarýmdan dökülmeyecek yaðmurlarým.
Zaman bile habersiz bu vakitsiz ölümden.

Acýya gebe bir gece daha baþlýyor bu son nefeste,
Dökülür mü karanlýk defterimden,
Deniz haberdar olur mu damladan,
Bilinir mi kanlý karanfilimin solduðu…
Kim bilir ne zaman kopacak zincirler.
Ýstekli ellerim boþluðu bastýrýyor yüreðime
Yýldýzlarýyla yakaran gece gibi durur ellerim…
Süpür at tozlu kýrýntýlarýný saatlerin,
Geriye dönmeye umudu yok artýk yüreðin…

Sosyal Medyada Paylaşın: