Hani, eski þarkýlar vardýr; güftesi hüzün, bestesi hüzün...
Bir bahâr akþamý der, Nereden sevdim ben o zâlim kadýný der,
O þarkýlardan damlar yüreðime hep, akþam olurken...
Bir garipliði vardýr gurbette gün batýmlarýnýn,
Hani, pembe bulutlarýn eflâtuna, eflâtunlarýn mora çaldýðý demler,
Hani, hasret kokar, buram buram yâr kokar.
Hasreti, zâten gurbet yazmýþtýr alnýnýza, silinmez
Eski þarkýlar düþer dilinize; yarým yarým,
Gerisi hiç bilinmez...
Sen! ..Ey,sihrini çözemediðim efsunlu kadýn! ..
Ýþte, o zaman
O renk renk bulutlara tül gibi sarýnarak
Akþamýn içinden bir masal perisi gibi çýkmalýsýn...
Daralmýþ soluklarýma
Umut gibi, sevdâ gibi, hayat gibi dolmalýsýn.
Gaipten, bir ud sesi inlerken kulaklarýmda
Ve yüreðimde bir taþ plâk dönüp dururken
Anladým; Sen, o eski þarkýlardaki kadýn olmalýsýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.