DELİ...

Ah þu deli dolu,
Dolu dizgin,uçuk kaçýk
Apýr sapýr,olur olmaz yerde konuþan...

Durup dururken,boþ bakýþlar...
Tüm bu kalabalýk içinde,
Yapa yalnýz,ölümlerden ölüm beðenen...

Ben miyim?

Boþuna dememiþler,deliye her gün bayram diye...
Ama aramýzda kalsýn,bilmesin kimse
Bu kadar behlül olduðumu...
Kim bilir hangi aþüfte için?

Ah bu þarkýlarýn gözü dönmüþ,
Canýma kastedmiþ bestekâr...
Yüzü yüzüme bakar belki,
Gözü görür mü? bilinmez;
Sanmam...kör de sayýlmazdý oysa ki,

Nankörlüðü iyi bilirdi kendisi...
Halden anlamaz,hangisi anladý ki?
Sus sus bizi duyabilir,
Kulaðý delik eskilerden...

En güzeli de ne biliyor musun?
Bilmezsin tabi...
Ýþte bu en güzeli,
Kimsenin beni bilememesi...

Sosyal Medyada Paylaşın: