Unutur Oldular Sevgiyi

Kedim öldü benim!
En sahici yaným…
Kalbimin en sýcak köþesi…
Miyavlarý okþamaz oldu kulaklarýmý,
Ruhum ýsýnmaz…



Kedimin sýcacýk sesinde
Dýþarýdaki yüzler atamaz oldular buzlarýný üzerlerinden.
Pencereyi açýp bakasým gelmez oldu insanlara,
Her þey önceki ýsýsýna döndü.
Hýzla kapanmaya baþladý
Zamane insanýnýn buzdan kalbindeki çatlaklar…
Güneþin ulaþtýðý küçücük bir aralýk bile kalmadý.



Miyavlarý duyup da bakmaz oldu
Evimin önünden geçenler
Sevgiyi tanýyan insanlarýn yüzleriyle,
Yine önceki gibi unutur oldular sevgiyi…
Evim yine önceki gibi taþ duvar oldu.

Sosyal Medyada Paylaşın:

Mavilikler Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Bulutların Üzerinde Derin Bakışlar Şehrin Tam Ortası Şefkatli Kucak Güven Dolu Yuva Yolun Sonu Yaprak Kokuyor O Dağın Ardı Bulutlar Gibi Bir Deniz Olabiliyor mu