kör saatler
Yýldýz yaðmurlarý altýnda çaðlýyor,
Pýnarlarýmdan akan gözyaþlarým…
Sen
En acýsýyla yaþýyorsun mutluluðu bu saatlerde.
Acý bir ýslýk,
Deliyor aþka karanlýk kulaklarýmý…
Týrmanýyor zamansýz güneþ
Acelesizce tozpembe bulutlar…
Yükseliyor þafak vakti göðe
Ýzmaritimden çýkan duman.
Sen körsün bu saatlerde
Acýsýyla baþlayan karanlýk bir güne…
Yosma geçiyor kaldýrýmdan…
Mor halkalarla süslü gözleri
Gözyaþlarýyla yýkanmýþ yanaklarýyla.
Rüzgâr esiyor saçlarýna kahpece,
Söküyor tenini kaygan bedeninden,
Topuk sesleri bozuyor sessizliði bu saatlerde.
Þehir habersiz
Güneþ tanýklýk ediyor bu harekete.
Yine acý moloz yýðýnlarý dolanýyor caddelerde.
Sen ölüm uykuya aþinasýn,
Ben yakamoz gözlerimle sana hasret
Bu kör saatlerde…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.