Anlamsız Hayat

Yanlýþlarýn doðrularý götürdüðü yerde giden doðru olmak ne zormuþ ..
Suçsuz bir bedene verdiðin en büyük cezaydý sensizlik ..
Bir hastanýn elinde kalan son ilacýný almak gibi ...
Herþeyim diye nitelendirdiðim ’SEN’i benden çalmak gibi ..
Varlýðýna susamýþ bedenimi susuz býrakmak gibi ..
Sevinçlerimi, mutluluðumu, aþkýmý yani beni ben yapan her þeyi elimden almak gibi..
Yaþayan bir ölüyüm þimdilerde ;
Duygularý, düþünceleri elinden alýnmýþ bir bedenden ibaret hayatým ..
Boþ boþ bakýyorum þimdilerde hayata, insanlara ..
Ne yaþadýðým hayattan bir þey anlýyorum, ne de bunu niye yaþadýðýmdan ..
Varlýðýný aradýðým an’lar oluyor çoðu zaman ..
Þöyle bir kelime etsen, bir hayat vereceksin sanki ..
Ama her aradýðýmda, ’’aradýðýn aþka þu an ulaþýlamýyor’’ sesi yankýlanýyordu kulaklarýmda ..
Bazen herkes sana benziyor, birazda olsa mutlu olabiliyorum ..
Ama gerçekler tokat gibi çarpýyor yüzüme yokluðunu ..
Sonra yine enkaza dönüyor bedenim, hayallerim, benliðim ..
Sosyal Medyada Paylaşın: