-Saçlarýmý tarýyorum, örüyorum düðüm düðüm
Lapa lapa yaðsa da kar görülmemiþ hasta olup
Bir defa öksürdüðüm-
***
Arýyorum her yerde...; her araç bana meþru
Hak düzeni yýkmak için hummalý tavýrlarla
Kaybettiðim þaþaayý -önceden sürdüðüm-
Nice masum insanýn ve garibin hakkýný
Ç/almýþ dedem, sonra babam, þimdi ben
Ýþte onu
Arýyorum...
Ýsyandayým, bu elimden yitenler için desem
Alýþmýþým, soframda kuþ sütü-bal görmesem
(Yemesem) aç kalýrým...
Hiç de hak etmemiþim, terimi dökmemiþim
Ne gaile çekmiþim ülke için, can için
Ne suyundan içmiþim Sakarya’nýn, Meriç’in
“Dert deðil,” deyivermiþ Londra’da gezmiþim
Paris, Roma ve Newyork
En sýk uðraðým olmuþ...
***
Oldu mu ya biri geldi olmazlarý oldurdu
Bizi, nahak bölüþerek acýmadan öldürdü...
***
Sen tarlanda, çiftinde-çubuðunda güneþte
Sen düdüðü ötünce vardiyada koþturan
Bir fabrika hangarýnda, üretim bölümünde
Sen nöbette, sýnýrda; vatan görevi diye
Ölmeyi de bilirsin; ben vicdani reddeyim(!)
Ya da babam -önce dedem-, sonra annem
Devlette
Devletten daha evvel bizleri düþünmüþtür...
Ýþin ne ki; baþkaca... ne bilir; ne umarsýn?
Bir ev, iki odalý
Bir yürüyen araba...
Kusura bakma amma sen doðuþtan maraba...
Anlamsýzdýr sözlerin olsa da pek aðdalý…
Ben geçerim mest olup sofrada bir kadehle
Hadi caným al yükü vur sýrtýna
Çarçabuk atý dehle...
Kaç kuþak gerek bilir misin deðiþim
Ve dönüþüm geçirmene
Bedeninden, beyninden eskiyi göçürmene
Ahfadýn öðrenecek ben gibi yaþamayý
Belki bir asýr sonra...
Onu bilmem
Bildiðim þu; ben asla senin gibi
Bir lokmaya, bir hýrkaya “eyvallah” da diyemem
Ben, sen gibi kullarýn sýrtýndan geçinmeye
Alýþmýþým, -bu hakkým...- yaþadýkça binmeye