Bu ilkbahar yüreðime elâ bir cemre düþtü,
Nergisler açtý gönlümde, renk renk kelebekler üþüþtü.
Ýstemem, bir mevsim gibi geçme ömrümden,
Gözlerinde gördüðüm, güneþten kalma bir gülüþtü.
Doymuþ bir kadýn gibi uzanmýþken sessiz ve durgun deniz
Çapkýn ve gizemli mehtabýn koynuna,
Bir aþk þiiri yazdým dudaklarýmla
Kýzýl bir denizdeki yakamozlar gibi yýldýzlar serpilmiþ saçlarýna.
Gece mavisi bir gökte, fakat pembe bulutlar üstünde seviþtik
Öyle bir aþk gecesiydi, imrenip bize sanki
Ayýþýðý, yýldýzlarla öpüþtü;
Bu, ömrümce gördüðüm en renkli ve en güzel düþ’tü...
Ýþvene kanmýþ, esir olmuþ kaçýrmýþ da ucunu,
Bir yasak meyva ile bozup kaç yýllýk orucunu
Gönlüm seni sevmenin birikmiþ borcunu
Bir mum ýþýðýnda can veren pervaneyle bölüþtü...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.