ASUMANIM AÐLIYOR
Çýðlýk çýðlýða etraf… Asumaným aðlýyor.
Akbabalar, çakallar… Leþe koþuþuyorlar.
Bu gariplik, ne çare; ciðerimi daðlýyor.
Kokuyu alan gelmiþ… Nasýl üþüþüyorlar.
Yok edilmek istenen; ölen, öldürülen biz..
“Ayaða kalktým” derken aþaðýya çekildik..
Sýrtlanlarca sarýldýk, yaralandýk hepimiz..
Türlü entrikalarla düþmanlarca yýkýldýk.
Bin yýllarýn hýncý bu… Hazmetmek kolay deðil..
Kuyruk acýsý büyük… Yýllardýr da dinmedi.
Bu, bugünkü hadise, bugünkü olay deðil..
Tarih boyu sürecek… Ýçlerine sinmedi.
Hiç akýllanmadýlar… Tarih, tekerrür eder..
Hasta sanýyorlardý; biraz daha sansýnlar..
Fatih kalksa yerinden; bilmem, onlara ne der..
Hayallere kapýlýp düþlerine kansýnlar....
Zaman zaman uðraþýr… Yel, kayadan ne alýr?
Habire çabalýyor… Fitne rahat durmuyor.
Her seferde hüsranla; yediði ile kalýr.
“Bu hezimet nedendir?” Kendine hiç sormuyor
Eðer biz, “biz” olursak; aðyarýnki gürültü…
Tarihin yüklediði görevi de bilelim!
Karýnlarý aðrýyor… Duyulanlar gurultu.
Bilip kudretimizi; kendimize gelelim.
Peygamberden payeli, övgüsünü kazanmýþ;
Müslüman Türk Milleti, Ýslam mührünü taþýr.
Altaylardan çýkýp da Viyana’ya uzanmýþ.
Bunu anlamaz küffar; ancak yarayý kaþýr.
Konuþurlar durmadan; bir ileri, bir geri…
Yerlerinde sayarlar, zýrvadýr bunun adý.
Düþüncemi diyeyim; gelmiþken þimdi yeri.
Lâkin, olup-bitenler býrakmaz aðýz tadý.
Hülvani’yim, bezginim… Ararým gerçek kadý.
Hülvani BAÞTUÐ...yorgun þair.
01/01/2013
..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.