Münzevi hallerinden çýkmaný diler gibi
Metanetle bekliyor eflatun rengi düþler
Þu halini bir görsen, bilsen nasýl asabi
Dudaðýnýn ucunda yas tutarken gülüþler
Yeter diyordu yeter suratýný astýðýn
Hüsrana alýþmasýn baþ koyduðun yastýðýn
Aklýmýn ermediði visali reddediþin
Kabahat mi iþledi nezdinde açan çiçek
Ayyuku arþýnlarken maziyi yâd ediþin
Zulmediyor canýna unuttuðun o gerçek
Lanetlenmiþ ruh gibi ölmek mi var kanýnda
Mavi gözlü mutluluk duruyorken yanýnda
Elemin yalnýz kalsa buz daðýnda bir müddet
Yaþamayý denesen usulca kaderini
Emanete hýyanet etmek olmaz ha gayret
Saf tutsa da sefalet farz-ý misal serini
Eþin var yoldaþýn var gönülde yok ki kýtlýk
Kendine acýmaktan vazgeçsen hani artýk
Sen senlikten çýkmýþsýn, dur da bir aksine bak
Canlý cenaze gibi yürüyorsun meydanda
Korktukça korkuyorum gözlerim çakmak çakmak
O buz gibi tavrýndan sýyrýlmak olsa anda
Ve tan vakti aðarsak bilinmedik bir çaðda
Sevinin gölgesini büyütürken çeraðda…………
2012 / NÜS