Her vesile fýrsat deyip; perperiþan, bîzâr, harâb
Âh’ý dilime yükleyip; gör, kapýný çaldým Yâ Râb.
Sýrat yolu ince, çetin, þükür bekler her nimetin
Vakit servet, ben kýymetin’, bilmeyen bir kuldum Yâ Râb.
Biliyorum, cürmüm büyük, heybemdeki taþýnmaz yük
Mahzûn, mahcûb, boynum bükük, aç kapýný geldim Yâ Râb.
Þeytan mahir, tuzak yaman, dört bir yaným is, pus, duman
Gâfil gezdim bunca zaman; karanlýkta kaldým Yâ Râb.
Allah denen hekim varken, kimsesize sen "Kim", Yâr’ken,
Sensiz gönül kýþken, karken, sýð sulara daldým Yâ Râb.
Mahþer günü var diyerek, hesap vermek zor diyerek
Her bir günah kor diyerek, hatamdan ders aldým Yâ Râb.
Ümmetiyim Gül Ahmet’in, tek niyâzým var Rahmetin
Niþanesi nedâmetin, gözde selin’ saldým Yâ Râb.
Ýbret için iþte makber, ölülerden aldým haber
Deyip "Kitap, bize rehber; yönde karar kýldým Yâ Râb.
Mahzûn, mahcûb, boynum bükük; aç kapýný geldim Yâ Râb.
Mecit AKTÜRK
Berlin, 01.01.2014