kilise çanýný ben çaldým kaçtým sonra kýrdým sudaki ýþýklarý mumlara elim deðmedi, gözüm kör olsun gülümsemeyin öyle inanmaz bakýp ateþim de yoktu üstelik olsaydý... O’nu dilerdim üçünü ,beþini yakýp
ýslýðýmsa yadýrgadýðýnýz dudaðýmdaki, ve cebimde ki elim þarkýlar þahidim ve masamdaki yarým þiþe Arnavut pilakim ve kavun dilimim, peynirime sevdalý onlar... onlar akþamdan kaldý
yaðmur da vardý rüzgar da ve koskocaman bir özlemek, ayrýlýða unutkan buçuklu bir zamandý yatalak hüzünlü somurtkan kimse kimseyi sevmedi, o sabah kimse ölmedi kilise çanýný ben çaldým, ýþýða kör bakayým mumlara elim deðmedi...
aralýkikibinonüç,suadiye Demir Mutlugil
Sosyal Medyada Paylaşın:
Demir Mutlugil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.