Söylesene anne... Nasýl savaþacaðým insanlarla. Neden býraktýn beni. Çokmu aðrýttým baþýný. Yükmüydü varlýðým... Söyle ne olur anne ! Bu soðukluðu, Hangi hatama borçluyum. Neden herkes bana sýrtýný dönüyor. Kimse dinlemiyor beni. En kalýn giysiler bile ýsýtmýyor. Kimin yoðurduna ekþi dedim ki, Herkes suçlu gibi bana bakýyor. Yaramaz bir çocukta deðildim. Kýrmadým hiç kimsenin camýný. Þimdi bu yalnýzlýðýmý, Neye borçluyum anne... Oysa ne çok isterdim gülmeyi, Koþturup ter içinde klmayý, ve kana kana su içmeyi... Þimdi bu sessizliðimi, Ve haykýra haykýra susuþlarýmý, Lanet olasýca çocukluðumu, Hangi günahýma borçluyum anne... Söyle ne olur anne... En ufak bir tebessümün, Neden bedelini ödüyorum. Ve etrafýmdaki herkes gülerken, Ben neden aðlýyorum....
Sosyal Medyada Paylaşın:
ALIŞILMADIK SÖZLER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.