Aklýmý zorlayan yokluðunda
Gözlerimi yüreðinin kapýsýnda unuttum
Üþüdüm, gülüþlerine dokununca ellerim
Yüreðimde ki mezar büyüdü
Ýçine yuvarlandým kanlý bir çýðlýkla
Sensizlik çemberinde ayak baðlarým çözüldü, irkildim
Sonra ölüm aklýmýn orta yerine dikildi
Biliyorum ki
Henüz çok erken
Daha umudun piçleþen çocuklarýný emzireceðiz
Sevgi denen duyguyla
El ele verip mutluluk yüklü baþaklarý toplayacaðýz
Sadece sus, dinle
Kulak ver feveranda kývranan içine
Adýna sevgi dediðin ayrýlýkla sýnanýr
Az bekle
Gece, þafaða secdede
Bak umut göz kýrpýyor
Yarýna ramak var
Biraz gülümse
ASMEROZ-62
---Gülþen Polat---
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.