Ardýndan
Akþamdan kalma gönlüm, sarhoþ belleðim,
Ýçimde sýrça gibi anýlar,
Kadeh kadeh içtiðimiz Ýstanbul akþamlarý...
Bir yer var içimde; akþamdan kalma,
Sarhoþluktan kalma, senden kalma;
Nefretle sevginin karýþtýðý yer,
Özlemin, içimde tutuþtuðu yer...
Dudaklarým, ismine hasret,
Ellerimi geri ver, gözlerimi geri ver!
Bakma artýk ardýna
Ve çek sýrça anýlarýný içimden,
Ben, seni sevdiðim kadar mahkûmdum sana!
Þimdi, böyle gerekli gereksiz þeyler yazar oldum.
Düþünür, dolaþýrým, dolaþýr düþünürüm seni.
Bakmam bile; mehtaplý mý,mehtapsýz mý geceler.
Her köþesinde Ýstanbul’un
Üstünde boyasýz dudaklarýnýn âþina kýrmýzýsý canlý
Paramparça kadehler...
Ünal Beþkese (1962)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.