Aşk Öldü
Ben yalnýzým hep
ve hep yalnýz kalacaðým
o adýna þiirler yazdýðým adam hiç dönmeyecek gittiði yerden...
Uçsuz yüreðim de tutsak hayaller kuracaðým hep
eskimiþ elbiselerden koleksiyon yapýp
asýk yüzümle, yaralý yüreðim kombin olsun diye
saatlere dikiþ tutturacaðým
gelmiþine geçmiþine sövüp sayýp,
gözlerimi yumduðum geceyi sarýp kâðýda sigara niyetine içeceðim,
içip içip kendimden geçeceðim
kalbimin dili kadar konuþup,
vuslatýn vakti girmeden susacaðým
arsýz canýma ninniler söyleyip
tam uykuya dalarken
eylülün bana býraktýðý hüznü yastýðýmýn altýna koyarak
yeni hüzünler bekleyeceðim yarýnlardan
Benim için ’AÞK’ elimi býraktýðý gün öldü
gömdüm yüreðimin derinlerine
Ona göre aþk buydu
Güya ’Bazen sevmek serbest býrakmaktý’
bana göre ’Aþk’ elleri nasýr tutmuþ bir inþaat iþçisinin
sevdiðine bir demet gül verebilmek için
gece gündüz demeden soðuða aldýrmadan koþturmasýydý
yakala dediðimde ellerimi tutupta
haram el deðmesin diye
göðsüne sokup ýsýtmasýydý
soðuktan donarken
ya da deniz kenarýna oturup seyrederken
yýkýk yürekleri
daðýttýklarýný benim gözlerimde toplamasýn daðýtanlar diye
ve yine gözüme haram gözler iliþmesin diye
tüm görüþ alanýma
kendi bedenini siper etmesiydi aþk
Zeynn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.