Libra'ya II

seni tanýmadýlar libra
birbirine bakýndý gözler
anlamlandýramadýlar

üzerimde taþýyordum halbuki seni
biraz kana bulanmýþtýn
biraz pas kokuyordun
açýkçasý biraz da keskindin
saplandýðýnda
her seferinde ayný acýyý hissetmek
ayakkabý düðümlemekti benim için
ve otobüse yetiþme korkusuydu biraz da
ama korkularýmýn baþrolü
seni tanýmadýlar libra...

demiþtim ya
çiçeklerin sana benzediðini
bir þey daha var ki
sana benziyor nedenleri
tüm cinayetlerin
ve týpký katillerin
tövbelerindeki bakirelik gibi
seni nasýl tanýmazlar libra

eskisi gibi deðilim demiþtim
halen de deðilim
ruhumun reenkarne olmuþ gölgesinde
acýlarý barýndýrýyorum
nefreti,
aþký,
vurulmuþluðu,
ölemeyiþi barýndýrýyorum libra
o kadar beceriksizim ki
yaþamak oyununda
ölemiyorum bile

ve kanatlarýmýn altýnda
ayrýlýk kuþunu besliyorum
o kadar saf ve acýmasýz ki
nispet yaparcasýna
gagasýnda fotoðrafýný taþýyor sersem
tanýmýyor seni libra
tanýsa, fotoðrafýný en masalsý diyarlara
en gidiþsiz yollarýn en tepedeki kaldýrýmlarýna
en yüksekten býrakýr ve dönerdi
bilseydi seni
adýný deðiþirdi libra
ayrýlýk demezdi kendine,
çünkü seni tanýsa
ayrýlýðýn bir harfini bile
anlayamamýþ olduðunu
anlardý

libra,
üzerimde taþýyordum halbuki seni
biraz kana bulanmýþtýn
biraz pas kokuyordun
açýkçasý biraz da keskindin
saplandýðýnda...



Attilâ Edri
Sosyal Medyada Paylaşın: