Önce hafiften Bir hüzün düþüyor, Sensizliðimin çetelesine.
Sonra da Ýnceden inceye Yokluðunun yaðmuru yaðýyor, Gözbebeklerimin cam misali Buðusuna.
Ama ne fayda ki Yetmiyor hiçbir umut, Seni yeniden görmeme.
Saðlamýyor hiçbir harf Seni yeniden þiirlerime, Baþ tacý etmeme.
Þimdi Keder rengi bir tükeniþte: Acýlarýmla el ele Vermiþken;
Kýyýdan çokça uzaklarda bir baþýna kalmýþ Kayýk misali Öyle yapayalnýz kaldým, Yetim bir aþkýn Hercai satýrlarýnda.
Ve elemli notalarla bezenmiþ, Bir þarkýnýn Yüreðimi yakan sözlerinde Yeþil düþlerime ýþýðý vuran bir kaderle birlikte Yenildim bu gece! Yanaklarýndan süzülen cennete: Bir damla bile içemeden…
YAZAN: ÞÝÝR ÝÞÇÝSÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Barney Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.