Kimi, ince bele, gül endâma vurulmuþ,
Kiminin gönlü sýrma saçlara takýlmýþ,
Zeytin gözlere, kiraz dudaklara ne aðýtlar yakýlmýþ...
Bir tanem, güzelim,
Gül dudaklým, saçlarý gül ibriþimlim,
Gözleri meneviþlim,
Bahar güneþinde açmýþ papatya yüreklim
Ben, böyle sýcak,böyle kar gibi beyaz,
Böyle sevgi dolu bir yürek görmemiþim.
Sevmeden edememiþim.
Ama ben, hiç birinden deðil,
Vurgunu ellerinden yemiþim.
Ellerini, okþamaya kýyamadýðým,
Ellerin, sevmelere doyamadýðým...
Avcunu, parmaklarýný öperim teker teker,
Hepsinin ayrýdýr tadý,
’Sevmek’, olmalý herhalde bunun adý...
Ben, en çok ellerine vurgunum doðrusu;
Ellerin; yanmýþ yüreðime akan serin su,
Ve avcumda bir kadife dokusu,
Ellerin; gül kokusu, yasemin kokusu, karanfil kokusu....
Yavru kumrular gibidir ellerin, elime konduðunda
Ellerinde bir yürek çarpar, duyarým;
Can verir ellerime...
Çekinirim öperken, sanýrým ürküp kaçacak,
Ellerin narin, ellerin yumuþak, ellerin sýcak...
Korkarým bir gün, aklýmý baþýmdan alacak,
Ellerin
Sebebim olacak...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.