O İĞDELİ SOKAK DA

sýcaktý
ayýn altýnda parýldayan
böðrümde saplý
yürek karasý bir býçaktý
koyu yeþil bir gecede
yýldýzlara baktým, yaralý
hayret, ölmedim
gözlerinin derin uçurumlarýna
henüz gömülmedim

söylenmeyenin peþindeydim
o iðdeli sokak da
gözlerinin keþfindeydim
lacivert hülyalarýn ortasýnda
bir o gördü cinayeti
bir o sezdi karanlýkda
o sarýþýn ihaneti
uzak daðlara gerilmiþ bir yaydý
tek þahidim, gözcümüz aydý

içimde büyüttüm taze baharý yeniden
kumru tüyü sabahlara uyansam da
yaþama sevincimi örseleyen
sarhoþluðunda o iðdeli sokaðýn
ben mi gezdim anýlar ülkesini
hayaletim mi yoksa
uzaktý
gülüþünü topladým avuçlarýma
yabanýl topraklarda
sýcaktý

üzgündün belki
kirpiklerin telaþlý
tuhaf derecede serinkanlý
þimdi,
o iðdeli sokak da
ayýn altýnda baþýmdasýn
öyle bakma bana
gözlerin deðmesin yüzüme
kederim bende kalsýn

koyu yeþil gecede rüzgara eþ
nefesle savrulmuþ gibi,
hüzünle yoðrulmuþ gibi,
anlarsýn muhakkak
bir þarký olmalý içli, sessiz
þakaklarým da çýnlayarak
aðlaþýr çakýltaþlarý
aðlatýr öfkeli deniz

vuruldum,
böðrümde saplý
yürek karasý bir býçak
sohbetlerin koyu gölge þehvetinden uzak da
dipsiz bir kuyuya düþmekte gözbebeklerim
aðýrlaþarak
yatarým o iðdeli sokak da
yýldýzlara bakarak

anladým,
yanan yýldýzlar yakýndý bana
buzlu gözlerin uzak
sus konuþma,
kalsýn,
dilindeki söylenmesin
býrak tutma ellerimi
ellerin üþümesin


Bülent KARAKAYA
Aralýk 2013

Sosyal Medyada Paylaşın: