1-
Hissedemiyorum yaþamýn dokusunu
Mahzun yalnýzlýðýmýn boynuna ateþten urganlar geçiyor
Bir anne uyurken yahut bir çocuk basarken topraða
Hýrýltýlarý, gýcýrtýlarý gecenin sessizliðini bozuyor
Buzla örtülü camlardan gelen seslerle
nemli çýðlýklarýn kývrýmýnda eriyorum
Dikkat kesilince anlýyorum ki
çapraz ateþle kan akýyor -yazýk
13-
Gecikmiþ özürlerimi anlatmaya baþlýyorum utangaç cüretimle
Dizelerim i mgeleri öykünüyor özensiz tuttuðum müsveddelere
Ruhum sisli serüvenlerde odlara tutunuyor biçare
Yýldýzlar ardýna gizlenip ipekten kabirlerde yatýyorum
9-
Çýðlýðýmýn dili yok ki olsa da anlatabilsem
Kuþlarýn doruklarýna çarpýp kanatlarýný kýrdýðý taþlar
Eylüle hýçkýrýklar eþliðinde düþer de; tunç beyinlere kazýyamam
Titreyen çocuklarýn soluduðu ateþi
Bana da ince patikalarý yazmaktan baþka
Ocaklara düþen acýlý bir inilti bir haykýrýþý anlatmaktan baþka bir söz düþmez
2-
-Kor ateþlere sunulur
-Gök yýrtýlýr tiz çýðlýklarla
-Filizlenmez bahçelerde sevdalar
-Tarihe hüzün düþer atlaslara kan
-Zemheride iç çekip þafak diye öpüp baþýmýza koyarýz
7-
Gözlerimi akýþýna býraktým
Her damlasý bütünleþiyor süzülüp dudaðýmla
Sözcüklerimi süpürüyor ecel geçitlerine
Ruhum melankoliyi gezmeye baþlýyor
Köprüler kuduruyor elif miktarý uzuyor yol
Nehirler maili endamýyla köpüðünü döküyor gönlüme
Yýkandýkça zambaklar kayýyor avuçlarýmdan
3-
Kirpiklerim aydýnlýðý buldu gecenin sisli karanlýðýnda
Ey yoksullarýn neþesi ölüm! Kibirli buzul daðlarýna þaþýyorum
Sen ey pervasýzca hýrçýn dalgalara çeken
Kanýmýn coþkun olmasýna bakmaz mýsýn? -Kârdayým
Zamaný sürünerek deðil! Hayallerimi uçurarak yaþýyorum
Çünkü ben insaným ama
Þerefsizlerin gizli ibareli kayýtlarýnda
’Þairlik sabýkasý’ taþýyorum.