Þehrin kalp atýþýnda bir hayal kuruyor gözlerim
Bilmediði düþlere sýðýnýyor tenha sokakta bedenim
Gölgelere dokunan ellerim afrika
Yüzüme üfleyen rüzgar memleketim kokuyor hala
...
Baþýmda alegorik bir düþ
Bedenim sessizliðin içinde bir ütopya
Ellerim topraðýn kokusunu basýyor baðrýna
Saçlarým denize dalýyor dalga dalga
Eziliyorum meçhul bir çýðlýkta
Her nefeste saplanýyor içime yalnýzlýk
-Kuru ayazlarla sokuluyor uykularýma tek baþýnalýk
Ve taze bir bahar gibi yaklaþýp kanatýyor kalleþce-
.
.
.
Acý bir tren çýðlýðý bölüyor uykumu yarýda
Kimliðimi alýyor gece gözlü kerberos kuytuda
Kapkara saçlarý, kirli elleri, zifiriye çalan teniyle
Teslim ediyorum oracýkta son suretimi
Avazým çýktýðý kadar baðýrabilirdim oysa
Susup korkaklýða sýðýnýyorum cesurca
Namertsin diyor içimde ki kadýn
Korkmuyor gece gözlü gölgelerden
Savrulurken ölümün nefesi
Teðet geçen çelmeler takýyor bedenime
Sarsýlýyor bir sevda türküsüne dokunan yazgým
Aðlýyor en içli sesiyle
Kaç zamaný daha savuracaðým takvimden
Kimliksiz kalan yanýmla
Oysa yusufçuklar havalanýrdý göðümde
Ve uçardý mavi kuyruklu uçurtmalar
Ben tüm kanayan düþlerimi sarardým
Gölgemle uçup bir güvercinin kanadýnda
Þehrin sokaklarýnda varýrdým sabaha
Ve o kestane aðacýnýn altýný severdi en çok
Ben ýslak sahilde martýlara simit atmayý
Yýlanlarýn uykusunda uyanýrdým mavi bir zamanda
Ve ufuklara sokulurdum gün ýþýðý eþliðinde
Karartma sancýlýydý kumsal
Denizin kokusu sarardý havayý
Ve çýðlýklarý yankýlanýrdý martýlarýn
Puslarýn arasýna saklanýp bakardým
Henüz doðmadýðým yosun kokulu sabaha
Ah gecenin içine hapsolan inci taneli sesim nerdesin?
Aradýðým tüm kuytularda kaybolan zerresin
Koca evreni dolaþtým bir rüyada
Yoktu alýn terim henüz yaþadýðým zamanda
Kuytular daraldý
-Sýðamadýðým masallara hapsoldum-
Hangi coðrafyanýn ekseninde kaldýysa göbek baðým
Coþkusu yiten yanýmla orada aðlardým
Sabah kanatlanýp koþarken önümde
Baðýrýyordum en yüksek sesimle
Hadi bir yaðmur daha indir gözlerime
Ve ört tüm bulutlarý üzerime
Kat biraz daha zehrinden eksenime
Yýlkýlarýn peþi sýra koþar nefesim,
Okþar yüzümü damlalar gülümserim ay ýþýðýna
Her nöbette yeniden dirilen sessizliðimi örter
Kaybolurum kendimde
Hoyrat edalara kapýlýp yalpalayan ruhum
Bir tragedya oynuyor sahnede
Ve kaybedilmiþ zamanlara aðlýyor kadýn
Þahin bakýþlý horus izliyor uzaktan
Alkýþlamayýn beni nolur alkýþlamayýn!
Uyanmasýn gölgeler
Esmer tenli, buðday benizli rüzgarlarýn önüne atýn
kavrulsun tenim ayazda
...
Maide Yýlmaz Özgüç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Seyir LEOPARIN GÖZLERİ Kırık Aynada Vals zaman içi... Kupa Arabası GECE DÜŞLÜ KADIN papatya rüya mevsimi SİNEK VALESİ Nebahat