Dost; falcýnýn elinde þakýrdayan fal taþý
Ne renk çýkacak diye, içimde kor ürküler.
Hasis elleri titrek, kuzguni gözler þaþý
Dudaðýmdan süzülür, o tanýdýk türküler.
Güfteleri hüzünlü, gözyaþlarýysa yavan
Karþýma diktiði ruh, ayaðý aksi avan
Arýndan yer yarýlýr, sabrýmý ölçer tavan
Benimle bir ezilir, o tanýdýk türküler.
Bir nebze avunurum, hayâllere dalýnca
Baþka türlü neylesin, gönül naçar kalýnca
Bir yudumluk keyfimi efkâr yeli alýnca
Tabaðýma dizilir, o tanýdýk türküler.
Topaklanmýþ derdimi saç üstünde bazlasam
Taze olanlarýný küpe koyup tuzlasam
Ne zaman ki; dillenip için için sýzlasam
Benden fazla üzülür, o tanýdýk türküler.
Bahçeme dost girince, açmaz oldu gülleri
Heyhat; boþyere kanýp, dost belledim elleri
Hüzünle tanýþýnca kekeç olan dilleri
Bülbül gibi çözülür, o tanýdýk türküler.
m.ziya dinç
17-12-2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
HOŞGÖRÜ KÖYLÜ GÜZELİ LÂLE (semai) ELİF HZ. ÂSİYE OSMANLI (mesnevi) BENDEGÂN OSMANLI DESTANI (mesnevi) BÂRÂN EFGAN