1969 ilkbaharýydý lunapark gelmiþti þehrimize gözümü açýp kapattým birden çýkývermiþti karþýma salýna salýna yürüyordu solgun bir yüz düþtü kaldýrýma esiyordu rüzgar egzoz sesleri acýtýyordu gýrtlaðýmý kaldýrmamýþlardý sobalarý
utandým. olmamalýydý. yürüdüm. adam eliyle çeviriyordu salýncaðý bu denli karmaþa evet, baktýlar üzerimde pantolon ceket oturdum salýncaðýn birine adam baktý, çocuklar baktý gururu kalmamýþtý parmaklarýmýn ve güzeldi sallandý yüreðim rüzgar yakamý kaldýrýyordu
bundan böyle paramparçayým dedim bizi yapanlarý aþmýþtý asýr sevmedim sonradan gelenleri aþký salladý usulca bir kötülük yapmamýþtým oysa yaðmura saçlarým ýslandý gözlerimden tuttu çocuklar bir anda duraksadý salýncak atladým ilgilenmiyordu hiç kimse benimle ve kötülük de ne umurumda olurdu
1969 ilkbaharýydý anýmsar mýsýn yüreðim seni o gün sallarken kalabalýk arasýnda biri baðýrdý kýzarak ’insene oradan aptal adam’ orasý çocuklarýnmýþ en zorlu gündü seni sallayýp uyutmak isterken serserinin biri eleþtirdi beni usumda o vardý
zor bir gündü baðýrdým kendime, sana ne güzelde ölüm kokuyordu yataðým hüzünlü vuruyordu yorganým baktým çehreme kan akýyordu damarlarýmda oysa ne kötülükler yapmýþtým ben hiçbiri onlarý kýzdýrmamýþtý
-II-
Benim için daha zorlarý vardý!
Çivilerle söktüler içindeki dermaný bir ara korktum hiç aralýksýz kahroldum gözlerim altý mosmor dikildim karþýlarýna insanlarýn 2013 kýþý hayvanat bahçesi yaþlý gözlerim göstermek istedim herkese aþký
Kurbanlýk bir koyunduk seninle beraber dikilen sýrtýmdan akan aðrý kalmadý farkým toprakla gürlediðim yýllar pek geride kaldý insan kaçamaz ya, kaçamadým, kurudu ýrmaklar, dediler ’teknoloji var oldu’ ýþýl ýþýl parlayan pencerelerim yok oldu kutsal öcümle beraber burkuldu bileklerin yavaþ yavaþ büyüyen ölüm üþüdüm ýslandým dýþarý da yeþil ne varsa griye boyandý
Seninle daha zorlarýný yaþamýþtýk insanlar geldi bazýlarý selam verdi, bazýlarý takmadý aramaktan yorulmuþtum oysa sýzladý bacaklarým bütün acýlarým o mutluluk hayallerini anýmsadý
Ne varsa geriye kalan tanýmamalýydým dedim dünyayý bendim oysa o çok güçlü hayvan senin gibi birini üzdüler, kýrdýlar çað atladý sevgiler ellerimle kopardým papatyayý gül ektiðim ruhum çoktan solmuþtu
Bakmasam daha iyiydigeriye binlerce güneþ yuttu bu karanlýk inanmýþtýk ne güzel, her gün yeni bir umur kandýrýldýk önce seni incittiler sonra beni býraktým her þeyi býrakamazsýn diyecek kadar küstahlaþtý insanlýk diþlerimle teker teker doðrarken aþký, neredeydiniz?
Beni var eden kadar hüzünlüydün yoldaþým olamadýn kapandý ne kadar ýþýk dolu damarýn varsa tabanlarý ýslak gence aðladým döküldü karanlýk üzerime soydular beni beklemediler demem için her birine ’güle güle’
Sosyal Medyada Paylaşın:
HakkınSesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.