Soykırım

Ben, milyonlarca ölmüþ insanýn,
Yüz binlerce aç, yüz binlerce ser sefil, ve kayýp
Bitmiþ, tükenmiþ, demir perde ülkesinden geliyorum!

-Ve hatta-

Bir akbaba olup, süzülüyorum gökyüzünde.
Cýlýz, kendinden geçmiþ, fakat halen doðurgan kadýnlarýn
Yürümeye mecali kalmamýþ çocuklarýn, adamlarýn -insanlýk ayýbý denilen- o açlýðýn, Afrikasý üzerinden!

-Daha sonra-

Yeryüzüne inip koþuyorum, bir ceylan gibi.
Sýrtlana, aslana, kan ter içinde, yem olmamak adýna!

Hani þu, batýlý medeniyetlerin
-Söz de- cennet bahçeleriyle çevrili
Ýnsanýn insana saygý duyduðu, o soykýrýmlarýn baþladýðý nokta, baþkentlerinde!

-Yâni, utanýyorum-

Ve utandýkça;
Ayaðým takýlýp düþüyor
Yüzünü çevirdiðin, o son sözüme...



17.12.2013 - Adnan Bilgiç
Sosyal Medyada Paylaşın: