Armağansın sen bana

Sevinç, ve hüzün arasý;
Minik, fakat gür bir ses ile
Inga, ýnga diye, baþlar hayat daima.

Sonrasýnda büzüþmüþ;
Kýrýþmýþ bir ten karþýlar sizi,
Üzeri hafif kirli, ýslak, neþter ucuyla kesilmeyi bekleyen, kordon baðýyla.

Ardýndan açýlmamýþ;
Ýki göz kapakçýðý aralanýr
Merhaba der gibi, gülümser sana.

-Bilin ki, tarifi yoktur o anýn asla-

Ve yeniden
Yeni bir öykü baþlar,
Yýkanan bebeðini, alýnca anne, kucaðýna...



15 mart 2012
Adnan Bilgiç

Sosyal Medyada Paylaşın: