Rab’bin rýzâsýysa Rahman’dan talep;
"Hiç gönül incitme!" buyurmuþ Mevlâ.
Bir söz ki, kavgaya, küslüðe sebep
Konuþmak yerine susmaktýr evlâ!
En ufak hatayý edip bahane
Davranma kimseye çið, zâlimâne
Bazen tatlý dille iknâyý dene
Bazen de boyun bük; de ki "pekâla"
Öfke ile kalkan, zararla çöker
Kalbinde kin olan hep diken eker
Her kim ne çekerse dilinden çeker
Aðýzda saklýdýr en büyük belâ!
Uygun görüp Rab’bim, Yüceden Yüce
Cennete yol kurmuþ; inceden ince
Yalan, gýybet, küfür ruha iþkence
Zikirdir kalp için en güzel cilâ.
Kimi uymaz deyip çaða, zamana
Mesafe koysa da dine, imâna
Maksat ulaþmaksa asýl limana
Ya bir rehber gerek, ya da pusula.
Rehber Mekke Gül’ü, pusula Kur’an
Her mezar bir ibret "SON"u haykýran
Hazýr olmak gerek ölüme her an
Azrâil vermiyor asla fâsýla!
Mahþere az kalmýþ; bugün arefe
Vazife verilmiþ her mükellefe
Akleden kaybolmaz; varýr hedefe
Okunmadan bir gün adýna salâ.
***
Dizeler ârifce, dile gelmiþ din
Güftesi yerinde, güzel melodin
Bunca þey söyledin, pekâla kendin
Uyuyormusun ki be hey ukala?
Mecit Aktürk
Berlin, 15.12.2013
Son dörtlüðün cevabý: Arkadaþý iyi tanýrým. Gayretlidir :))