Bir baþka sert esti bu sene hazan
Meþeyi, çýnarý sökerek gitti.
Bazen fýrtýnaydý, boraydý bazen
Sineye kor ateþ dökerek gitti.
Emir bu! Bakmadý yaþlýya, gence
Ne tehir ederek, ne bir an önce
Kim varsa sýrada, takarak kanca
Nice caný tenden çekerek gitti.
Hazýrlýk yapmaya vermeden izin
Dürdü defterini baharýn, yazýn
Hiç sormadý bile; "nedir son arzun?"
Kasvet olup, kalbe, çökerek gitti.
Vakitsiz yaðmurla çok ýslanmýþtýk
Bu kez de az yaðar, diner sanmýþtýk
Ecelin adýný dostça anmýþtýk
Þimþeðe dönüþtü; çakarak gitti.
Kolay mý ayrýlýk eþ dostdan, yardan
Firakýn sýzýsý tarifsiz hardan
Daveti gösterip her boþ mezardan
"Gir!" deyip, boyunlar bükerek gitti.
Tayinler çýkýnca yer minderine
Çekti bedenleri bir bir serine
Mutluluk, tebessüm, neþe yerine
Hüzünü, kederi ekerek gitti.
Omuzlar pek zayýf, taþýnmýyor yük
Yekûna bakýnca kayýp çok büyük
Yürekler târumâr, ýþýklar sönük
Aðlattý, inletti; yakarak gitti.
Mecit AKTÜRK
Berlin, 14.12.2013