Ben yağmura yakalandım yine

Ben yaðmura yakalandým yine,
En derin acýlarýmý þemsiye yapýp inatla gülümsedim;
Üstümde dolaþan
Kara kara bulutlara...
Islandým, üþüdüm, yýprandým ve yaþlandým
Ama gülümsemeyi de ihmal etmedim.

Ben yaðmura yakalandým yine,
Kuvvetle esen rüzgarlarý alýp karþýma
tüm kederleri bir çýrpýda üfledim.
Hangi mevsimin kalýntýsý bu soðuk,
Neden penceremde gezinen sesler bu kadar boðuk?
Takvimlerin yapraklarý düþerken önüme,
Ben düþüverdim zamanýn önüne
Peþimde bin bir karanlýk
Bilmem kaçýncý uykumu serdim geceye...

Ben yaðmura yakalandým yine,
Dilimde eski günlerden bir tat,
Acý mý tatlý mý hiç bilemedim.
Ki ben zaten hangi gün daha iyiydim,
Hangi yaþýmda daha çok sevildim;
Yetiþkinliðimde mi çocuk;
Çocukluðumda mý yetiþkindim bilemedim!
Bir kanguru misali kesemde hep acýlar biriktirdim,
Baþka hayatlara imrenmek ile, þükretmek arasýnda gidip geldim...

Ben yaðmura yakalandým yine
Bu sefer üstelik
Hiç bitmeyecekmiþcesine!
Sosyal Medyada Paylaşın: