I
Düþünceler akarken aklýmdan sonsuzluða
Hayallerin ardý sýra atlýyor düþler boþluða
Ben bir kupa kraliçesiyim iskambil kaðýdýnýn üzerinde
Þiddetli dar/almalar y/aþýyorum
Küçücük kaðýda sýðmayan keyifli halimle
Valenin mideme yumruk atýp durmasýna bozuluyorum
Kopan zamanýn sayfalarý savruluyor takvimden
Ayrýcalýklý dakikalar öpüyor elimi
Ve küflü zaman tozlarý havalanýyor akropolün yolundan
Puslara bulanmýþ zümrüt gözyaþlarý seyirtiyor
Ýçimin en derinlerine..
II
Bir aziz tutuyor sað elimden
Sol tarafým aklýmýn gölgesine takýlmýþ
Yürüdüðüm yolun yabancýsý ayaklar yürürken yerlerde
Hayatýn altýn güllesini sýrtlamýþým bilmeden
Kendi resitalime geç kaldýðým yerdeyim
Ve bolero dinlediðim yaðmurlu mevsimi
Özlüyorum sadece
Saðanak dolusu can verdiðim yere götürüyor
Bir kupa arabasý aynada
...
III
Bir bahçe ve bahçenin için de solmuþ çiçekler
Kimse yok!
Yýllar sadece geçip gitmemiþ her þeyi silip götürmüþ
Asma çardak yýkýlmýþ...
Babam bahçede deðil!
Annem çiçekleri sulamýyor babamla konuþurken
Tekir ortalarda yok!
Babaannem tahta sedirde deðil...
Ben varým her güzel þeyi tüketmiþliðimle
Ben varým ve salýncak boþ
Four seasons çalýyor kulaðýmda
Neþe Tanrýsý kýzýyor bu halime utanýyorum onu kýzdýrdýðýma
Keyfe keder dokunuþlarýmý özlüyorum bahçeye bakarken
Hanýmelinin o güzel kokusunu
Güllerin her sabah mutlulukla yaslanýþýný pencereme
Ve bahçenin ortasýndaki badem aðacýný
Çocukluðumu dallarýnda geçirdiðim aðacýmý
Koynuna alýp benim tüm kederlerimi saran yataðýmý da
Þimdi annemin kokusu geliyor iþte burnuma
Özlediðim kýrýntýlar beni yere çalýyor bir damla halleriyle
....
IV
Bir ömrün bir gününde devrilen saltanatýn
Son temsilcisi olmama içerliyor bunalým Tanrýsý
Göz kuyularýma asýlan demir pýrangalarý
Silkeleyip atamayacak kadar yorgunum
Binlerce seyircinin önüne yýðýlýyorum o fortuna çalarken
Kimse bakmýyo herkes kendine dönmüþ,
Kederli piri madonna aðlýyor gün batýmýnda agorada
Yalnýzlýðýn üzerini çizerken gölgem minnet duyamayacak haldeyim
Topluyorum yerlere saçýlan geçmiþi koyuyorum yine eski sandýða
Gittiðim yerin uzaðýnda bir kapýyý aralýyor zaman
Bana mý kini var bilmiyorum
Elimdekiler çok aðýr ve bakamýyorum nerdeyim?
Habersizim ardýma dökülenlerden
Elimdekilerle yürüyorum mevsimin sonuna
Omuzlarýma düþen bu aðýrlýk benden deðil!
Beyaz güllerin arasýnda sapsarý bir mevsimi kucaklarken
Evimiz sislerin arasýnda ihtiþamla parlýyor hala
Çok uzaktalar yetiþemiyorum onlara...
Yetiþemiyorum
***
Maide Özgüç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Seyir LEOPARIN GÖZLERİ Kırık Aynada Vals zaman içi... Kupa Arabası GECE DÜŞLÜ KADIN papatya rüya mevsimi SİNEK VALESİ Nebahat