ÖLÜLER AĞLAR

Ecel vakti kayýp, kimse bilemez
Hasta þifa bulur, mevt olur saðlar.
Dünden beri, o nedenle denir ki
“Hastanýn baþýnda, ölüler aðlar.”

Acýsa eline, bir dürüm dürse
Basit yarasýna, az merhem sürse
Yeterki hayatta, bir fayda görse
Dalkavuk olanlar, durmadan yaðlar

Oðlunu akere, saldýðý anda
Subay kapýsýný, çaldýðý anda
Ölüm haberini, aldýðý anda
Þehit analarý, baðrýný daðlar.

Kederli gönlüne, acýlar dolmuþ
Onun gonca gülü, açmadan solmuþ
Mal/mülk neye yarar, oðlundan olmuþ
Onun için hiçtir, bahçeler, baðlar.

Eðil gönül eðil, daha da eðil
Güzel þeyler üret, herkese sevil
Mâsum cana kýyan, teröre deðil
Barýþ koksun her yer, yol verde daðlar.

Þehitler öyleki, ölse de ölmez
Rahmân’a yürür de, kendi de bilmez
Analarýn yüzü, hiç mi hiç gülmez
Kim ki dertli ise, karalar baðlar…

13/12/’13
Hanifi KARA


Sosyal Medyada Paylaşın: