Çay Bardağının Kahveye Aşkı

bir garip çay bardaðýyým ben
bir zamanlar kumdan kaleymiþim
yýkmýþlar, toplayýp götürmüþler beni
ýsýtmýþlar, soðutmuþlar
baþka maddelerle halvete sokmuþlar
hiç hatýrlamam

hamurumdan gelir kýrýlgan olmam
kum gibi daðýlýr giderim
ama beni en çok kýran
cezvede süzülen kahvedir, kahve
aþk ile piþer
köpükleri bulutlara salýnýr
hele de kokusu
beni benden alýr
ama onun gönlü fincandadýr
dayanamam

renkleri giydirmiþtir teni
öyle bir sevdâ ki
gelinliðini örter
köpükten duvaðýyla
varýr fincanýn koynuna
fincan aðzýna kadar dolar
kahvenin aþkýyla

uzaktan bakmaktýr bendeki kader
bir fincan kadar olamamak
kýrýlmaktan beter
daðýlýr giderim köþe bucak
toplayamazlar

kahve, cezveden kertilmiþtir fincana
yazgýsý odur,
gönlü ona ayarlýdýr
baþkasýna varsa
soður gider,
ne tadý
ne hatýrý kalýr
kahve, cezveden kertilmiþtir fincana

fincan kadar süslü deðilim ben
ne desenim var
ne þeklim
ince bir belim var
gönlümden ince
kýrýlýrsam
daðýlýrým köþe bucak
toplayamazlar

ey kokusundan bulutlarý aðlatan
bol þekerli yârim
kýrk yýl deðil
her parçamda bir ömür hatýrýn var
sen yeter ki
kýrma þu garibi
sarayým yok ama
camdan bir kulübem var
kýrma beni
köþe bucak daðýlýrým
toplayamazlar…

fallar bugün benden yana deðil
sen, hiç deðilsin…
þimdi gidiyorsun
ve ardýndan kokun yayýlýyor
buram buram içime çekiyorum
hasret gibi
þimdi git…



Attilâ Edri

Sosyal Medyada Paylaşın: