Sevgiye gani gani ihtiyacýmýz varken
Kaçýmýz bu duygunun hakkýný verebildik
An geldi yalnýzlýktan dört duvar bize yârken
Dostu da, dostluðu da tek düþte görebildik.
Kimselere eyvallah etmeyeceðiz derken
Ne ruh kaldý ne beden insanlýðý yitirdik
Uzletin þerengine lokmayý banýp yerken
Boynu bükük hisleri o lahzada bitirdik.
Umutlarý sýmsýký tutacaðýmýz yerde
Onlarý birer birer zay etmekten haz aldýk
Yetmedi, intizarý konuk eyleyip serde
Hüzünlü þarkýlarýn namelerine daldýk
Yarýný baki sandýk hayatý ertelerken
Sonrayla yatýp kalktýk, ölüm çok uzak gibi
Bilmedik, ecel gelip tek vücut sendelerken
Devrilip gidecektik azýlý korkak gibi.
Zamanýn telafisi yoksa yolun sonunda
Þu maðrur hallerinden acýmaz sanma canýn
Galibiyet bekleme yalnýzlýk oyununda
Yenen de yenilen de kendisidir insanýn….
9 Aralýk 2013 / NÜS