BİLMEDİĞİM BİR ÜLKEDE SANA YÜRÜMEK

Gün doðarken çekilir bir yana yalnýzlýk,
Herkes gülümser hiç aðlamamýþ gibi,
Gözyaþý dökmeyen bilmez halini,
Ve kadýnlar giderken beceremez veda etmeyi…

Hep bir buruk kalýr içim,
Kimi sevdiðimden çok ne kadar sevildim?
Belki farklý bir karakterdi kalbim,
Bu opera sancýlarý kadar seni sevebildim…
Orkestra sustu ve sahneden indim…

Gülebilme ihtimaline karþýlýk,
Bütün gözyaþlarýmý verebilirdim.
Avuçlarýma koyabilmeyi ne kadar becerebildim bilmiyorum,
Terk edilmeyi…

Öðreniyor insan aþký meþki çocuk yaþta,
Oysa çocuk için aþk nedir ki?
Bu bambaþka…
Mesela bir komþu kýzýnýn gözlerine saklanýyor .
Fincan bakýþlar…
Ve o kýzýn seni terk edebilme ihtimaline karþýlýk,
Sevebiliyorsun.

Saatleri ceplerime dolduruyorum,
Bütün zamanlarý çalýyorlar,
Ben hiç düþünmüyorum biliyor musun?
Sen niye terk edenleri bu kadar çok seviyorsun?


Her þey seni söyler,
Her iþittiðim ses,
Kokladýðým bütün parfümler en az sen kadar kokar,
Onlar da henüz ucuz deðil,
Bu kadar adi deðil aþklar…

Gittiðim her yerde sen varsýn,
Hiç bilmediðim bir ülkeye kadar koþtuðumda,
Durduðum yerde gözlerine bakýyorum

Sana yürümeyi seviyorum,
Benim aþkým bu kadar!
Koþunca bitmez,
Yürüyünce geçmez,
Gittiðim her yerde sen varsýn,
Peki ya aklým ?
Onu hesaba katmayýn…
O fezalarda…
Ýnsan bekliyor iþte
Bir gün sana herkesi benzettiðimde,
Yanýlýyor olmaktan korkuyor insan…
Ben sana yürüyorum.
Bilmediðim bütün ülkelere inat,
Çýk aklýmdan rahat býrak...

Sosyal Medyada Paylaşın: