Ne beþeri aþk, Ne ihtiras, Ne de yalan… Uzaðýndayým, çok uzaðýndayým Tüm bu menfi duygulardan. Ýþim olmaz kibirle, Asla da olmadým nefsimin esaretinde. Aç, susuz, yalnýz ve suskun; Ýhtiþamýný yaþamaktayým Ezeli bu dört duygunun. Körelttim nefsimi, Yeminle ettim tövbemi. Ben yolcusuyum Gönlümdeki mabedin…
Anam, babam, kardaþým; Yüce Mevlam’dýr tek sýrdaþým. Gurbet, benim ezeli vataným. Yoktur yalaným, dolaným, Gözüm yok kimsenin servetinde, Servet zaten benim kalbimde. Yol yakýnken döndüm yüzümü, Ben, çoktan ahrete. Dünya, ey yalan dünya; Bir garip kulum iþte, Hayat denen bu uzun yolda, Günahým, ayýbým varsa affola.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.