Basireti baðlandý hepten, Tüm kelimelerin; Aslýna rücu ederken bu ruh Ve bu beden, Yaþamýn en kýyýsýnda Özlemle beklemekteyim… Hayallerim ufuk çizgisinde: Öylesine yoðun, Bir o kadar ulaþýlmaz, Dinmedi ki esen rüzgâr; Kâh kokunu taþýdý bana Çok uzaklardan, Kâh ýslandým Kendi gözyaþýmda…
Sebepli sebepsiz tüm çýrpýnýþlar; Bir yaným yalnýzlýk, Bir yaným özlem Ve aslýnda; Neyi, kimi özlediðimi bilmeden. Yer, gök öylesine engin; Be ise kâinatta çoktan kaybolmuþ Bir kum tanesiyim; Yitip gitmiþ, ulaþýlmazlýðýnda O uçsuz bucaksýz sahillerin. Belki de kayan bir yýldýz, Belli belirsiz.
An, gün, yýl ne fark eder; Bilir Yaradan, Ýçimden geçenleri Teker teker. Dileðim ise hep ayný, Sürekli ötelediðim. Bilirim, geç deðil henüz; Dur gönül, Daha ne ki bunlar Henüz yolun baþý. Söz verdim kendim, Vaktidir artýk, Sildim kurumuþ gözyaþýmý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.