Ayaz

üþürdük ya hani dersaadet akþamlarýnda
bir cekede iki kol olurduk
avuçlarýmýz sarýlýrdý birbirine
ayaz kýskanýrdý bizi…

kýskanýrdý ayaz
heybetli rüzgarlarý çaðýrýrdý
rüzgar kanatlarýmýzdan tutar
savururdu bizi,
þikayet etmezdik
deliye dönerdi ayaz…

vapurlarýn yamaçlarýnda gezinirdik
martýlar bize simit atardý
toplardýk kanatlarýmýzýn altýnda
sultanahmet güvercinleriyle
felekten geceler çalardýk...

anlamsýz kuyruklara müdahil oluþlarýmýz vardý
umarsýzca
nereye çýkarsa çýksýndý
kördüðüm gibiydi avuçlarýmýz
arasýnda kaygýlarýmýz ezilirdi
saatleri de askýya alýrdýk…

sarhoþ bi’ pusulamýz vardý
evin yolunu sormaya utanýrdýk
ama ölü kaygýlarýmýzý
diriltmezdik hiçbir zaman
avuçlarýmýz zaten evindeydi…

ayaz kýskanýrdý bizi
kýskanýrdý üþümeyiþimizi
hasetten yanar kavrulurdu
yaz gelirdi sokaklara…

yaz gelirdi
ayrýlýrdý avuçlarýmýz
ve sen giderdin…

sen gidince
cekedin bir koluna öksüzlük düþerdi
bir koluna ben düþerdim
üþürdük yaz günü
ayazý sevindirirdik…



Attilâ Edri

Sosyal Medyada Paylaşın: